Mojemu Mandantowi zarzucono, iż: korzystając z przerwy w odbywaniu kary łącznej 2 lat i 8 miesięcy pozbawienia, bez usprawiedliwionej przyczyny nie powrócił w okresie od 13 grudnia 2023 roku do 11 maja 2024 roku, tj. przez okres niespełna 6-ciu miesięcy do Zakładu Karnego najpóźniej w ciągu 3 dni po upływie wyznaczonego terminu, tj. o czyn z art. 242 § 3 k.k…
Tytułem wstępu ww. zarzut dotyczył tzw. bezprawnego samouwolnienia. Istota przestępstwa określonego w art. 242 § 3 kk polega na uchylaniu się od obowiązku stawienia się w zakładzie karnym w celu dalszego odbywania kary pozbawienia wolności i przebywaniu bez usprawiedliwionej przyczyny na wolności, a nie w zakładzie karnym.
W niniejszej sprawie – Organom ścigania umknął fakt, który wyłapał obrońca składając stosowne wnioski dowodowe.
Okazało się, co było zbieżne z wyjaśnieniami oskarżonego, że w dniu 6 grudnia 2023 roku – oskarżony wraz z wystąpieniem o przedłużenie mu przerwy w wykonaniu kary pozbawienia wolności złożył także wniosek do Sądu Okręgowego o wstrzymanie obowiązku jego stawiennictwa w zakładzie karnym do czasu rozpoznania wniosku.
Jak słusznie wynika z uzasadnienia wyroku Sądu I instancji, co podkreślał obrońca, także w swojej mowie końcowej i wcześniejszych wnioskach, że:
Analiza zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wskazuje, że oskarżony swoim zachowaniem nie wyczerpał znamion zarzucanego mu czynu. Oskarżonemu została udzielona przerwa w wykonywaniu kar do 9 grudnia 2023 r. Przed tym dniem oskarżony złożył wniosek o przedłużenie przerwy, co już samo w sobie wskazuje, że trudno przyjąć, iż niepowrót oskarżonego był nieusprawiedliwiony. Co więcej i co jest najważniejsze, wraz z wnioskiem o przedłużenie przerwy oskarżony złożył wniosek o wtrzymanie wykonania kar pozbawienia wolności i wniosek ten został uwzględniony (SIC !!!). Postanowieniem z dnia 08 grudnia 2023 roku sygn. Sąd Okręgowy w … wstrzymał wobec oskarżonego wykonanie kar pozbawienia wolności do czasu prawomocnego rozstrzygnięcia wobec oskarżonego kwestii przedłużenia. Dalej, również za obrońcą Sąd nadmienia, iż: jest wysoce prawdopodobne, iż postanowienie o wstrzymaniu wykonania kar nie zostało przesłane do Zakładu Karnego, jak również postanowienie o sprostowaniu tegoż postanowienia (błąd w imieniu i nazwisku oskarżonego), stąd też w dokumentacji jednostki penitencjarnej dotyczącej oskarżonego nie było tych postanowień i dlatego po doprowadzeniu oskarżonego do zakładu karnego zostało złożone zawiadomione o popełnieniu przestępstwa z art. 242 § 3 kk.
Reasumując, ważnym jest – by kompleksowo podejść do każdej sprawy i poszukiwać relewantnych dowodów, nawet w innej toczącej się sprawie tak, by wykazać rację swojego Klienta.
https://www.linkedin.com/feed/update/urn:li:activity:7369128351178936320
